GAG jest grupą nieformalną, grupą artystyczną skupiającą ok. 20 pasjonatów sztuki - artystów głuchych, słabosłyszących, których łączy wspólna pasja i życie w Świecie Ciszy. Łączy nas miłość do sztuki, podobne myślenie artystyczne i chęć wzajemnej współpracy, realizowania wspólnej pasji, jaką jest sztuka, rozumiana jako poszukiwanie własnego konsekwentnego języka sztuki. Należy podkreślić fakt, że nie jesteśmy stowarzyszeniem rejestrowanym, jedynie grupą artystyczną, która nie ma na celu ambicji reprezentowania całego środowiska niesłyszących osób malujących, rzeźbiących, fotografujących itp. w Polsce. Grupa jest zorientowana na organizację profesjonalnych wystaw, plenerów i wydarzeń kulturalnych z udziałem członków grupy GAG, by móc dotrzeć do jak najszerszej grupy odbiorców.

Silna tradycja wyjazdów plenerowych od kilkunastu lat pozwoliła na rozwój artystyczny i wyłonienie się grupy najbardziej znaczących artystów głuchych w Polsce. Przegląd twórczości artystów zazwyczaj odbywa się na różnorodnych wystawach poplenerowych i wystawach w ramach różnorakich imprez kulturalnych w środowisku niesłyszących w Polsce. Stylistyka i kierunki twórczości każdego z tych artystów są różnorodne. Co ciekawe, nie ma w tej grupie artystów silnego podziału na profesjonalistów i amatorów. Zarówno w grupie profesjonalistów jak i w grupie amatorów można dostrzec bardzo ciekawe indywidualności i osobowości artystyczne, mające swój niepowtarzalny styl, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. Przykładami pierwszymi z brzegu w kręgu profesjonalistów są takie osobowości jak Sylwia Stankiewicz, Marek Lasecki, Jacek Gałczyński, Michał Justycki, Justyna Kieruzalska, Katarzyna Szafran, Tomasz Grabowski, Karolina Jakóbczak a w grupie amatorów Alfred Polok, Renata Rosiek, Danuta Giergun, Jadwiga Starczyńska, Mirosław Śledź.

Plenery malarskie budują tożsamość głuchego artysty i wzmacniają jego poczucie wspólnoty ze środowiskiem artystów głuchych. Zarazem pojawia się problem samej sztuki osób głuchych i rozumienia jej definicji w kontekście tematyki oraz odwołań się do popularnych w ostatnim czasie symboli tj. motyl, logo ucha, symbol aparatu słuchowego, dwie ręce migające lub jedna migająca alfabet PJM.

Deaf-art charakteryzuje się tym, że przede wszystkim wykorzystywane są symbole odnoszące się do pojęcia głuchoty i sytuacji osób głuchych w społeczeństwie. Można wiele takich prac zobaczyć w innych krajach, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. W USA jest silnie wykształcona grupa artystów tworzących deaf-art: Chuck Baird, Nancy Rourke, Susan Dupor, Betty Miller, która zarazem próbuje analizować naturę deaf-artu. Deaf View/Image Art – jest to nazwa ruchu artystów głuchych w Stanach właściwie od lat 70 tych, od pierwszej wystawy Betty Miller (manifest definiujący Deaf Culture Art - De’Via manifest). Deaf-art w ujęciu De’Via opiera się na doświadczeniach bycia Głuchym, wyrażaniu tożsamości artysty Głuchego (celowo pisane to słowo jest przez duże G), pokazywaniu metafor pokazujących świat Głuchych.

I tu należy wspomnieć o powstaniu GAG – Grupy Artystów Głuchych. Grupa została założona na Facebooku w 2012 roku, ale nieoficjalne wydarzenia GAG miały miejsce dużo wcześniej. Między innymi do nich należą prywatne plenery organizowane w Łodzi, Opolu, Suwałkach, Ciężkowicach, Raciborzu. Szczególnie w roku 2012 miały miejsce dwie wystawy poprzedzające powstanie GAG – wystawa poplenerowa w Suwałkach, wystawa sześciu artystów niesłyszących w Stacji Nowa Gdynia w Zgierzu oraz wystawa w Bibliotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie oficjalnie inaugurująca powstanie GAG. Grupa jest zamknięta i zorientowana na organizację profesjonalnych wystaw, plenerów i wydarzeń kulturalnych z udziałem GAG. Członkami jest ok. 25 osób – można określić większość z nich, jako absolutną elitę artystyczną środowiska głuchych w Polsce.

Pojawiają się czasami głosy, że tak naprawdę sztuki Głuchych nie ma z powodu braku namacalnych symboli i odniesień. Trudno tutaj się wypowiedzieć, ze względu na to, że obszar deaf-art w Polsce jest jeszcze zbyt mały by móc prowadzić jakiekolwiek dokładniejsze badania. Artysta ma swoją wrażliwość i nie powinien być ograniczony przez nakaz malowania tylko i wyłącznie w sumie wąskiego zestawu symboli głuchoty, by móc pokazać swój stan emocjonalny.

Sztuka nie byłaby intrygująca i tak interesująca, gdyby wszyscy malowali w podobny sposób i posługiwali się tymi samymi symbolami ze świata ciszy.

GAG in other words means Group of Deaf Artists.

GAG is an informal group, an artistic group connecting around 20 fans of the art - deaf artists, hard-hearing with shared passion and living in World of Silence. Love of the art, similar artistic thinking and desire for the mutual cooperation are joining us, also carrying out shared passion which is the art, understood as seeking the own consequent language. One should emphasize the fact, that we aren't a registered association, only an artistic group which aims aren’t ambitions of representing all deaf persons painting, carving, photographing and others in Poland. The group is well up for the organization of professional exhibitions, the open air workshops and cultural events with the participation of GAG members to reach the widest group of recipients.

Strong tradition of plein-air artistic workshops through several years allowed to artistic progress and emerging of group of the most significant deaf artists in Poland. Review of art usually is held on various post-event exhibitions and exhibitions as part of cultural events among deaf society in Poland. Style and art directions of art of every artist are various. It is curious, that no exists strong division for professionals and amateurs in this group. As well as among professionals and amateurs man could see very interesting art individualities having their own unique style, recognizable for the first eye-throw. First examples among professionals are such personalities as Sylwia Stankiewicz, Marek Lasecki, Michał Justycki, Justyna Kieruzalska, Katarzyna Szafran, Tomasz Grabowski, Karolina Jakóbczak and among amateurs Alfred Polok, Renata Rosiek, Danuta Giergun, Jadwiga Starczyńska, Mirosław Śledź.

Plein-air art workshops are building identity of deaf artist and reinforcing his sense of community with deaf artists. However appears problem of art of deaf artists and its understanding its definition and reference to popular symbols during last years as butterfly, logo of ear, symbol of hearing aid, two hands signing or one hand signing PJM alphabet. Deaf art characterizes, that above all are using symbols referring to definition of deafness and situation of deaf persons in society.

Man can see such many works in different countries, especially in the United States of America. In the USA is strong group of deaf artists creating deaf-art: Chuck Baird, Nancy Rourke, Susan Dupor, especially Betty Miller, who tries analyze nature of deaf-art. Deaf View/Image Art – is a name of movement of deaf artists in USA as a matter of fact from seventies of XX century, from the first exhibition of Betty Miller (manifest defining Deaf Culture Art - De’Via manifest). Deaf-art in the view of De’Via is based on experience of being Deaf, expressing identity of Deaf artist ( intentionally written this word with big letter D), showing of metaphors of Deaf world.

Here is necessary to mention about creation of GAG – Group of Deaf Artists in Poland. Tis Group was established on the Facebook in 2012 year, but unofficial events of GAG took place much sooner. Among them are private plein-air art workshops organized in Łódź, Opole, Suwałki, Ciężkowice and Racibórz. Especially in 2012 year took place two exhibitions preceding GAG – post-event exhibition in Suwałki, exhibition of six deaf artists in Nowa Gdynia Station in Zgierz and exhibition in Krasinski Library in Warsaw as official inauguration of GAG.

Group is closed and oriented to organizing of professional exhibitions, plein-air art workshops and cultural events with GAG. There are 25 members – man can define most of them as absolute art elite of deaf society in Poland.

Sometimes appear voices, that truly in Poland no exists deaf-art. because of lack of tangible symbols and references. Here is difficult to state, in regard to fact, that area of deaf-art in Poland is too small for more exact analyzing. Artist has his own sensibility and shouldn’t be limited by order of painting only in summary narrow set of symbols of deafness to show his own emotional state.

Art would not be intriguing and so interesting, if all painted to similar manner and they used the same symbols from world of silence.